Dá mbéinnse féin i Mám a' Ghártha,
Dúch is páipéir a bheith agam ann,
Ba dheas do scríobhfainn i ndubh is i mbán é,
An moladh álainn a bhí ar a ghleann.
'Sé a d'iarrfainn d'impí ar Rí na nGrásta,
Intleacht Hómair a bheith in mo cheann,
Is gur lena mhaitheas ba mhian liom a thrácht air,
Ach faraor géar go bhfuil m'intleacht fann.


'Sé dúirt fear as Acaill liom , "Ná bíodh ort buaireamh
Ná bí ag gol is ag éagcaoin in éis Chúil na Binn ,
Tabharfaidh mise bean duit agus dhá chéad bó léi,
Agus acra móinéir in aghaidh an chinn.
Bád is eangacha 'gus bíom in éineacht,
Le go dtabharfá éadáil isteach ón tuinn,
'gus sílim féin gur fearr an méid sin,
Ná a bheith ag gol is ag éag-caoin in éis Chúil na Binn."


Dá dtabharfá bean dom agus dhá chéad bó léi,
Acra móineir in aghaidh gach cinn,
A bhfuil de bháid is d'eangacha as seo go Bófinn
Saibhreas Sheoirse ar fad gan roinn
B'fhearr liom acra den bhogach bháite,
Atá idir an Máimín agus Inse an Droighin,
Cead rince le cailíní lá saoire 's Domhnaigh,
Thart ar na bóithre úd, i gCúl na Binn.

Dá mbeadh a fhios ag na cruaidhfhir,
Atá ar thaobh Ghleann Néifinn,
Go bhfuil mise i m'aonrachán i mo luí go tinn,
Gan spás ar bith chuirfeadh faoi mo dhéinse
eachra gléigeala is cóiste cinn.
Ghléasfaí bainis flea 's féasta,
Spóirt 's pléisiúr is togha gach ceoil,
Bheadh dhá chéad fear againn ar meisce in éineacht,
I dteach Tom Daly i gCúl na Binn


Tá litir scríofa agam anois faoi sheoladh,
A chuireas mé amárach go Cúl na Binn,
Go bhfuil mé 'mo luí le tuilleadh is ráithe,
Buartha cráite le tinneas cinn.
Ach mar bhfaighe me fhóirithint ó Rí na nGrásta,
Is bheith in mo shláinte arís mar is cóir,
Gléastar tuamba agus cónra clár dhom ,
Go síntear amárach mé ag bun Shliabh Mór.


Tá na coillte dlúth ann ar thaobh Gleann Néifinn,
Tá an duilliúr chraobh ghlas ag sileadh síos ,
Tá an chuach 's an traonach ar chraobh 's ar fhéir ann ,
Ag seinm go héadrom gach 1á 's d'oíche.
Tá na daoine uaisle ar bharr a' tsléibhe ann ,
Ag déanamh eirligh ar chearca fraoigh,
Ta an bradán broinngheal ag tíocht ón tsáile ann,
Ag fearaibh Éireann le fáil gan pighin.

Tá an loch is sáimhe ann dá bhfuil in Éirinn,
Tá na báid ag éirí air ó thonn go tuinn,
'S don té a chleachtaí é is atá anois dhá thréigint
Nach beag an dochar dó a chroí a bheith tinn?
Ach más é an cúrsa a gheall Dia domsa,
Gur le méid mo chumhaidh nó go liathfaidh mo cheann,
Mo chúig chéad slán leat, a Bhoth a’ Dúin.
Is do na coillte dlútha údaigh atá i gCúl na Binn.


Ní cháinfead Acaill cé gur maith liom ‘fhágáil,
Is deas an áit é ag stráinséaraí,
Tá bia 'gus leabaidh ann ‘s míle fáilte,
Agus comhrá geanúil ann ag fear is ag mnaoi.
Ach mar iasc na farraige a thuigeans le nádúr,
In éis a dháta a chaitheadh amuigh faoin tuinn,
‘Sé ‘fhearacht agam-sa, dá bhfaighinn an pálás,
B’fhearr liom áras beag i gCúl na Binn.


An té a shiúil Sasana is páirt d’Eirinn,
Shiúil sé an Ghréig is an Ghearmáin,
Chuaigh go hAlbain gur chaith sé téarma ann,
As sin don Fhrainc is ar ais don Spáinn.
D’aithriseoinn scéal duit, dar liom ní bréag sin,
Shiúil mé Éirinn uilig gan roinn,
‘S ar a bhfaca mé de shiams’ ‘s de phléisiúr,
Is ag Malaí Fhéilim nó thoir ag an Toim.